Στην εξωτερική πολιτική ισχύει η βασική αρχή, ότι τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα έχουν σημασία, όταν ασκούνται.
Είναι γνωστό, ότι τελικός στόχος της Τουρκίας είναι η φιλανδοποίηση του Αιγαίου και η συνεκμετάλλευση της Αν. Μεσογείο. Η θέση της είναι: Ή μας δίνετε αυτό, που θέλουμε, ή δεν παίρνετε και εσείς τίποτε. Αν το προσπαθήσετε τότε πόλεμος ( casus beli).
Απέναντι σε αυτήν την επιθετικότητα η πολιτική της Κυβερνήσεως, να επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα στα 12νμ (που συνιστούν επικράτεια και δεν υπόκεινται σε διμερή οριοθέτηση), όπου έχει οριοθετηθεί υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, όπως έγινε με την Ιταλία και θα γίνει με την Αίγυπτο και την Αλβανία, δημιουργεί μια εντελώς νέα πραγματικότητα.
Τούτο σημαίνει, ότι η όποια τελική λύση θα περιλαμβάνει και την επέκταση της αιγιαλίτιδος ζώνης μας στα 12νμ σε όλο το Αιγαίο. Σε μια τέτοια όμως διαδικασία η καλύτερη έκβαση για τους Τούρκους θα είναι ένας συμβιβασμός διατήρησης διόδων ελεύθερης ναυσιπλοίας προς ορισμένα λιμάνια τους σε ένα απόλυτα ελληνικό Αιγαίο και ο μετριασμός της σημαντικής ζημίας, που θα υποστούν οι ψαράδες τους. Εκχωρήσεις από πλευράς μας δηλαδή, που θα αντιρροπηθούν από την συμφωνία τους σε ποσοστό επήρειας του Καστελλόριζου αρκούντως κοντά στα διεθνώς οριζόμενα.
Επί του πρακτέου λοιπόν τούτο προϋποθέτει προσφυγή στην Χάγη, δηλαδή σχετικό συμφωνητικό των δύο πλευρών, το οποίο βέβαια θα πρέπει, να καθορίζει ως πλαίσιο επιλύσεως της διαφοράς το διεθνώς ισχύον Δίκαιο, που δυστυχώς δεν αναγνωρίζει η Τουρκία.
Η προσωπική άποψη μου είναι:
Για να επιτευχθεί αυτή η προσφυγή, ο μόνος τρόπος είναι, να τεθεί ο διεθνής -κυρίως ευρωπαϊκός- παράγων προ σαφούς και χρονικώς ακριβούς διλήμματος και να κινητοποιηθεί για την αποτροπή μιας αναμενομένης οξείας κρίσεως.
Να ανακοινώσουμε δηλαδή, ότι, εάν εντός σαφούς χρονικού διαστήματος, που θα είναι ως ολίγο μετά τις τουρκικές προεδρικές εκλογές, δεν υπάρξει καθ´ οιονδήποτε τρόπο ουσιαστική πρόοδος, τότε η Ελλάς θα προχωρήσει στην επέκταση της κυριαρχίας της στα 12νμ και στο Αιγαίο.
Συγχρόνως κινητοποιούμε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη σε θέματα, που παραδοσιακά την συγκινούν: Την καταπάτηση από ένα ισλαμικό καθεστώς των δικαιωμάτων των γυναικών και την καταστροφή στο περιβάλλον. Τους ενημερώνουμε λοιπόν για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που συνεπάγεται η εφαρμογή της ισλαμικής σαρίας στην μουσουλμανική μειονότητα και την καταργούμε εφαρμόζοντας σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τους ενημερώνουμε για την βάναυση καταστροφή του θαλασσίου περιβάλλοντος, που προκαλεί η παράβαση του συνόλου των ευρωπαϊκών οδηγιών από τους Τούρκους αλιείς. Ζητούμε από την ΕΕ ( προσωπικά έθεσα το ερώτημα στον αρμόδιο Επίτροπο, που είναι και ο καθ´ύλην υπεύθυνος, τις προάλλες στην ελληνική Βουλή) να εφαρμοσθεί άμεσα η απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης 170/83 για ανακήρυξη αλιευτικής ζώνης 12νμ όλων των κρατών- μελών και να ακυρωθεί η σχετική συμφωνία Ευρώπης- Τουρκίας του 1990 περί μη εφαρμογής της στην Αν. Μεσόγειο.
Έτσι κάνουμε σεφτέ!
Άρθρο μου στην εφημερίδα «Αποτύπωμα»