ΕΡ: Στοιχεία δείχνουν ότι το 40% του πληθυσμού των ατόμων Γ ηλικίας δεν έχουν εμβολιαστεί. Οι αρνητές του εμβολιασμού ή αυτοί που απλώς φοβούνται τις παρενέργειες και δεν θέλουν να εμβολιαστούν, αντιστοιχούν σε ένα σημαντικό ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Πώς πιστεύετε μπορούμε να αυξήσουμε τα ποσοστά του εμβολιασμού στην Ελλάδα και να πετύχουμε πιο σύντομα την “ανοσία της αγέλης”;
ΑΠ: Η Ελλάδα έχει γίνει ευρωπαϊκό πρότυπο οργάνωσης του εμβολιασμού. Τα ποσοστά ανταπόκρισης μέχρις στιγμής δεν είναι άσχημα. Η μη συμμετοχή ορισμένων, ιδίως μεγάλης ηλικίας, μπορεί, να έχει αίτια αντικειμενικά, όπως δυσκολίες ενημέρωσης, μετακίνησης, υγείας κοκ.
Προσωπικά, έχω ζητήσει από τον περασμένο Δεκέμβριο τον υποχρεωτικό εμβολιασμό του πληθυσμού. Με πρόσφατη απόφαση του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καλύπτει και νομικά μια τέτοια απόφαση. Τούτο βέβαια όσον αφορά τον γενικό πληθυσμό και ιδίως τους ηλικιωμένους δεν σημαίνει, ότι θα υπάρχουν συνέπειες από ενδεχόμενη άρνηση τους. Η υποχρεωτικότητα θα έχει κυρίως παραινετικό χαρακτήρα.
Τούτο όμως δεν θα ισχύει για τους δημοσίους υπαλλήλους και δη εκείνους, που στελεχωνόμουν ευαίσθητες υπηρεσίες εξυπηρέτησης του κοινού, όπως πχ οι υγειονομικοί. Η υποχρεωτικότητα εκεί θα έχει και υπηρεσιακό χαρακτήρα. Όποιος δεν ανταποκρίνεται, θα πρέπει, να αντιμετωπίζει συνέπειες, όπως πχ στην Ιταλία.
Με πρόσφατη ερώτηση μου έχω ζητήσει και την κατά προτεραιότητα και υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού των εργαζομένων στις τουριστικές επιχειρήσεις. Η προσφορά ασφαλούς περιβάλλοντος το καλοκαίρι στους τουρίστες έχει εκτός από την υγειονομική και προφανή οικονομική στόχευση.
ΕΡ: Το τελευταίο διάστημα εντοπίζουμε γεγονότα εξαιρετικής βίας (εγκλήματα όπως αυτό με την εν ψυχρώ δολοφονία του ιδιοκτήτη καταστήματος κινητής τηλεφωνίας). Που οφείλονται κατά τη γνώμη σας;
ΑΠ:Τα γεγονότα αυτά δολοφονικής βιαίας συμπεριφοράς είναι απόρροια είτε εγκληματικής κατά συνήθεια και επάγγελμα δραστηριότητος είτε ψυχικής διαταραχής συγκεκριμένων νοσολογικών ενοτήτων. Αυτά είναι διαχρονικά σταθερά όσον αφορά την συχνότητά τους. Επηρεάζονται βέβαια από τις περιστάσεις, όπως πόλεμοι, οικονομικές καταστροφές, αλλά όχι σε σημαντικό βαθμό.. Ακόμη κι αν πεινάς, δεν σκοτώνεις, αν δεν έχεις την προσωπικότητα, για να το κάνεις.
Η εντύπωση, που δημιουργείται σήμερα, ότι αυξάνονται αυτά τα περιστατικά, οφείλεται στην δυνατότητα παγκόσμιας ενημέρωσης σε ενεστώτα χρόνο.
Μόνον η διαθεσιμότητα όπλων ( βλ πχ ΗΠΑ) είναι παράγων καθοριστικής συμβολής στην αύξηση των θυμάτων.
ΕΡ: Έρευνες έχουν αποδείξει ότι μετά την έναρξη της πανδημίας , έχουν αυξηθεί τόσο τα περιστατικά της ενδοοικογενειακής βίας , όσο και τα ζητήματα ψυχικής υγείας. Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτά;
ΑΠ:Θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τις έννοιες: Αυτός, που ασκεί στα μέλη της οικογένειας του βία, το κάνει λόγω σοβαρής διαταραχής της προσωπικότητας του άρα το κάνει διαχρονικά. Εκείνο το οποίο αυξάνει λόγω του υποχρεωτικού εγκλεισμού, άρα και της υποχρεωτικής συνεύρεσης κατά από την ίδια στέγη για περισσότερες ώρες, είναι η συχνότητα. Η δυσφορία, που προκαλεί ο εγκλεισμός, δεν είναι ο αιτιώδης παράγων και δεν οδηγεί σε βία.
Όσον αφορά τις ψυχικές διαταραχές η πανδημία σίγουρα προκαλεί αύξηση των αγχωδών και καταθλιπτικών διαταραχών. Δεν επηρεάζει την εμφάνιση των σοβαρών αναπηρικών νοσημάτων, γονιδιακής αιτιολογίας, όπως η σχιζοφρένεια, η διπολική νόσος κοκ.
ΕΡ: Πολλές δομές της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στον τομέα της Ψυχικής Υγείας έχουν περιορίσει τις δραστηριότητές τους ή τις έχουν αναστείλει. Πώς μπορούν εναλλακτικά τα άτομα που χρήζουν υποστήριξης να συνεχίσουν να ωφελούνται;
ΑΠ: Ομολογώ, ότι μου κάνει εντύπωση η διαπίστωση, ότι θεραπευτικές δομές ψυχικής υγείας έχουν περιορίσει την δραστηριότητα τους. Δεν υπάρχει φυσικά καμιά τέτοια πρόβλεψη από το Υπουργείο είτε τις Διοικήσεις των Υγειονομικών Περιφερειών. Εκείνο, που ίσως δίνει αυτήν την εντύπωση, είναι η αραίωση των ραντεβού για αποφυγή επικαλύψεων και συνευρέσεων στους χώρους αναμονής.
Υπάρχουν βέβαια και οι τηλεφωνικές συνδέσεις πρώτης ανάγκης, που μπορούν, να προσφέρουν κάποια βοήθεια.
Γεγονός βέβαια είναι, ότι η Πρωτοβάθμια Περίθαλψη στην χώρα μας, όχι φυσικά μόνον η ψυχιατρική αλλά εν συνόλω και εν γένει, είναι ο βασικός παράγων αδυναμίας του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Χρήζει άμεσου και εκτεταμένου εκσυγχρονισμού.
Συνέντευξη μου στο «ygeia2day.gr»