Πανδημία «Η αλήθεια για τα μέτρα»
Όταν αντιμετωπίζει κανείς μια απειλή κατά της δημόσιας υγείας το πρώτο μέλημα
είναι η προστασία της ζωής. Βασικό κριτήριο κάθε επιχειρησιακού μέτρου εν
προκειμένω είναι η διατήρηση της ικανότητος των υγειονομικών διαθεσίμων μέσων,
δηλαδή νοσοκομειακών κλινών, απαραιτήτων υλικών και προσωπικού. Όταν αυτά
αντικειμενικώς επαρκούν και οι απώλειες δεν υπερβαίνουν τις επιστημονικώς
αναμενόμενες για τον συγκεκριμένο λοιμογόνο παράγοντα τότε – και μόνον τότε –
υπεισέρχονται οικονομικής φύσεως δράσεις για τον περιορισμό της ζημιάς, που
αναπόφευκτα προκαλεί. Στο πρώτο κύμα, αριστεύσαμε στην προστασία της ζωής και
αντιμετωπίσαμε με επιτυχία στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας τις υφεσιακές
συνέπειες. Στην προετοιμασία αντιμετωπίσεως του αναμενόμενου χειμερινού
δεύτερου κύματος προσπαθήσαμε να κρατήσουμε μια χρυσή τομή μεταξύ των
απαραιτήτων υγειονομικών περιοριστικών μέτρων και της διατήρησης της
οικονομικής ζωής.
Γεγονός είναι, ότι παρά τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί η πανδημία παρουσιάζει
σημαντική αύξηση. Εκτιμώ, ότι οι κύριοι παράγοντες της εκθετικής αυτής αύξησης –
όπως και σε όλο τον κόσμο- είναι η απροστάτευτη επαφή, χωρίς μάσκα δηλαδή, σε
στιγμές ιδιωτικής ανάπαυσης και διασκέδασης, είτε σε αντίστοιχα καταστήματα είτε
οίκοι. Πέραν φυσικά της αυτονόητης προσωπικής ευθύνης, θα μπορούμε να ασκήσει
κανείς κριτική μόνον στην μη έγκαιρη αυστηρή και εκτεταμένη αστυνομική
καταστολή των φαινομένων αυτών.
Όπως και στην πρώτη φάση της πανδημίας η Κυβέρνηση λαμβάνει εγκαίρως όλα τα
μέτρα που κρίνονται απαραίτητα για την προστασία της δημόσιας υγείας, πάντα με
βάση τις εισηγήσεις των ειδικών.
Ακούγεται δριμεία αντιπολιτευτική κριτική για την κατάσταση του ΕΣΥ. Ας μη
λησμονούμε την αύξηση των κλινών ΜΕΘ και τις χιλιάδες των προσλήψεων εντός
ελαχίστων μηνών. Αλλά συγχρόνως κυρίως να μη λησμονούμε, ότι η κρίση
αναδεικνύει και τις χρόνιες παθογένειες του απηρχαιωμένου κρατικιστικού
σοσιαλιστικού συστήματος, που παραμένει το ελληνικό ΕΣΥ. Όπως και την πλήρη
αποτυχία των συστημάτων πρωτοβάθμιας περίθαλψης βρετανικής εμπνεύσεως, που
προσπάθησε η προηγουμένη κυβέρνηση με τα ΤΟΜΥ και τους υπαλλήλους
οικογενειακούς ιατρούς.
Η κρίση αναδεικνύει την ανάγκη ριζικού εκσυγχρονισμού του υγειονομικού
συστήματος της χώρας, που θα κάνουμε, μόλις ησυχάσουν τα πράγματα. Και των
νοσοκομείων αλλά και της πρωτοβάθμιας περίθαλψης προς την κατεύθυνση βέβαια
του μοντέλου υγειονομικής κάλυψης του συνόλου του πληθυσμού, όπως ισχύει σε
όλη την Κεντρική Ευρώπη.