Η ουκρανική κρίση ανέδειξε με δραματικό τρόπο την επισφάλεια της ενεργειακής
εφοδιαστικής αλυσίδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βαθμός της εξάρτησης της από
τις εισαγωγές παραμένει την τελευταία δεκαετία σταθερός στο 59% και μάλιστα για
το αργό πετρέλαιο στο 94,6% και το φυσικό αέριο στο 83,2%. Χαρακτηριστικότατα η
Γερμανία και η Γαλλία εξαρτώνται από τις εισαγωγές κατά 62% και 48%
αντιστοίχως, με τη χώρα μας να αγγίζει το 73%. Η επικινδυνότητα της κατάστασης
αυτής επιδεινώνεται έτι πλέον από τον ελάχιστο αριθμό των προμηθευτών, καθόσον
οι εισαγωγές φυσικού αερίου καλύπτονται κατά 70,3% από τρείς μόνο χώρες, Ρωσία,
Νορβηγία και Αλγερία και του αργού πετρελαίου κατά 45,9 % από Ρωσία, Ιράκ και
Σαουδική Αραβία.
Οι δραματικές εξελίξεις, που επιβάλλουν αλλαγή των προμηθευτών και δημιουργούν
νέα δεδομένα κόστους, οδηγούν και σε αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για την
εκμετάλλευση των εγχωρίων κοιτασμάτων υδρογονάνθρακων. Είναι γνωστό, ότι η
Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων εκτιμά, ότι η δυνητική αξία
των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Ελλάδας θα μπορούσε, να δημιουργήσει ένα
κύκλο εργασιών της τάξεως των 250 δισ.
Ήδη από τον Ιανουάριο τα ΕΛΠΕ προχώρησαν σε σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο από
το ειδικό ερευνητικό σκάφος SW Cook, στα θαλάσσια οικόπεδα «Block 10»
(Κυπαρισσιακό Κόλπος) και «Ιόνιο». Χαρακτηριστικό της εμπιστοσύνης των
πετρελαϊκών κολοσσών στις προοπτικές της Ελλάδος αποτελεί το γεγονός πως ο
διεθνής διαγωνισμός για τα θαλάσσια οικόπεδα «Δυτικά της Κρήτης» και
«Νοτιοδυτικά της Κρήτης», όπως αυτός δημοσιεύθηκε στις 11/8/2017, προκλήθηκε
από ευθεία εκδήλωση ενδιαφέροντος της κοινοπραξίας Total – Exxon Mobil – Helpe,
η οποία και αιτήθηκε την παραχώρηση των δύο αυτών περιοχών. Δυστυχώς οι
σεισμικές έρευνες, που επρόκειτο να εκκινήσουν, έχουν εγκλωβιστεί στο ΣτΕ λόγω
προσφυγών, που υπέβαλαν οικολογικές οργανώσεις εις βάρος της Στρατηγικής
Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Χαρακτηριστικότατο του τρόπου
λειτουργίας της ελληνικής Δικαιοσύνης είναι, ότι η εκδίκαση της υπόθεσης έχει
αναβληθεί τέσσερις φορές σε διάστημα τριετίας. Είναι κατά συνέπεια ηλίου
φαεινότερον, ότι παραμονή των δύο μεγάλων πολυεθνικών στην Ελλάδα εξαρτάται αποκλειστικώς από την εκδήλωση ισχυρών κυβερνητικών διαβεβαιώσεων και έργων,
που θα ουσιαστικοποιούν την πολιτική βούληση για την εκμετάλλευση των
εγχωρίων κοιτασμάτων.
Δυστυχώς, όσον αφορά την Κύπρο, εκεί η αμεσότητα της απόδοσης
των γειτνιαζόντων με το Αιγυπτιακό «ΖΟΡ»και το Ισραηλινό «Λεβάθιαν»
κοιτασμάτων συνδυάζεται με την επιδείνωση του πολιτικού περιβάλλοντος. Στο
παρελθόν η θρασεία παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας από την Τουρκία δεν
εμπόδισε την σημαντική ερευνητική δραστηριότητα των εταιρειών. Σώφρον θα ήτο
όμως, να μην αφήσουμε την προστασία τους στα εθνικά τους κράτη. Δεδομένου του
μεγέθους του διακυβεύματος, θα είχε έννοια νομοθετική μας πρωτοβουλία, που θα
επέτρεπε εμπλοκή της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων, μέσω
πχ προγραμματικής συμφωνίας με την Εταιρεία Υδρογονανθράκων Κύπρου. Οπότε η
υπόθεση θα είναι νομικώς και δική μας.
Άρθρο μου στην εφημερίδα «Political»