Κατ´αρχήν καλό είναι, να μη ξεχνάμε τα βασικά: ουδέποτε στην ιστορία της ανθρωπότητας έχει επιτευχθεί τέτοια ευζωΐα, όπως στην σύγχρονη Ευρώπη. Προσδόκιμο επιβίωσης, βρεφική θνησιμότητα, όροι υγιεινής, ποιότητα ζωής βελτιώνονται ραγδαία από αιώνα σε αιώνα σε όλο τον Δυτικό Κόσμο (ΗΠΑ, Ιαπωνία , Αυστραλία) η ανάπτυξη όμως του Κοινωνικού Κράτους στην Κεντρική και Βόρειο Ευρώπη την καθιστά πράγματι απαράμιλλο.
Όλες οι όποιες αντιρρήσεις, διαφωνίες κλπ κλπ εστιάζονται σε κάτι εντελώς διαφορετικό: στο ότι τα πράγματα θα μπορούσαν, να είναι ακόμη καλύτερα. Καμμία αντίρρηση βέβαια, εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Γεγονός όμως είναι, ότι κανένα άλλο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, ποτέ και πουθενά στον κόσμο, δεν τα κατάφερε καλύτερα.
Όλα τα άλλα εκτός απ´αυτό κατέρρευσαν καταπλακώνοντας γενιές.Από την άλλη πλευρά η ιστορία σπάνια εξελίσσεται γραμμικά. Πολλές φορές η εξέλιξη καθυστερεί ή και αναστρέφεται. Μέχρι να ξαναπάρει μπροστά, επίσης καταστρέφονται γενιές. Μια τέτοια καταστροφή ετοιμαζόμαστε, να αντιμετωπίσουμε τώρα.
Η Κυβέρνηση της Λέγκας του Βορρά και των Πέντε Αστέρων στην Ιταλία μπορεί, τω όντι, να τινάξει το Ευρώ και την Ένωση στον αέρα.Τούτο σημαίνει, ότι κάτι έχει γίνει λάθος.Οι λαοί δεν έχουν επαρκώς πεισθεί για την αποτελεσματικότητα της σημερινής κατάστασης των πραγμάτων, ψάχνουν λύσεις στο παρελθόν, ξαναδοκιμάσουν συνταγές αποτυχημένες.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο, να διακρίνει κανείς, που έγκειται αυτό: Δεν ικανοποιούνται από τον τρόπο, με τον οποίο ρυθμίζονται οι υποθέσεις τους. Η Ένωση δεν τους πείθει
.Δεν έχουν εξ ολοκλήρου άδικο.Όλα είχαν ξεκινήσει πολύ αισιόδοξα. Από την ελπιδοφόρα Ένωση Άνθρακος και Χάλυβος στην πολλά υποσχόμενη Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Η συνταγή χάλασε, όταν μπήκε το Ευρώ.Φυσικά και ήταν και είναι απαραίτητο. Το ενιαίο νόμισμα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, conditio sine qua non, κάθε έννοιας ενιαίας πολιτικής δομής.
Όλα τ´ άλλα, περί του αντιθέτου λεγόμενα, είναι φληναφήματα αυτών, που απλώς δεν θέλουν την Ένωση. Όπως οι Βρετανοί πχ, που ορθώς μας άφησαν στην ησυχία μας.
Ακόμη όμως και οι πλέον αδαείς, που στοιχειωδώς ασχολούνται, αντιλαμβάνονται εμπειρικά, ότι ενιαίο νόμισμα σημαίνει ενιαία νομισματική και δημοσιονομική πολιτική.
Κάποιος , ένας όμως , να αποφασίζει πόσο χρήμα κόβεται και κυκλοφορεί και κάποιος, ένας όμως, να κοιτά, πόσα δάνεια παράγουν οι οικονομίες, που δουλεύουν το ενιαίο νόμισμα, πράγμα, που ορίζει τα επιτόκια και την αξία του.
Το πρώτο ρύθμισαν οι ιδρυτές με την Κεντρική Τράπεζα. Εν πολλοίς πέτυχε.Στο δεύτερο τα κάνανε μαντάρα.Το διοικητικό οικοδόμημα, που στήθηκε στις Βρυξέλλες, δεν πείθει τους
λαούς. Είναι μακρινό και απρόσωπο, το πολιτικό προσωπικό του είναι συνταξιούχοι ή δευτεροκλασάτοι, μυρίζει καμαρίλα, δεν καταφέρνει, να ελέγξει τους προϋπολογισμούς των κρατών μελών.Οι λαοί πιστεύουν, ότι κάποιοι γραφειοκράτες, τους ξεζουμίσουν χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί!Για το ότι δεν υπάρχει ουσιαστική πολιτική Κυβέρνηση στην Ένωση, φταίνε φυσικά οι Γερμανοί. Ξέρουν, ότι χρειάζεται, φοβούνται όμως ( ορθώς) , να την αναλάβουν οι ίδιοι και δεν εμπιστεύονται και κανένα άλλον. Το κερασάκι στην τούρτα το έβαλαν επίσης αυτοί , δια της κας Μέρκελ. Το καλωσόρισμα στις μυριάδες των προσφύγων , που έφερε στην Ευρώπη ο κ Τσίπρας, αναζωπύρωσε τον εθνικισμό , οι λαοί φοβήθηκαν για τις δουλειές τους.Έτσι προέκυψαν οι θρίαμβοι της παλαβής εθνικιστικής Δεξιάς και Αριστεράς.Προσωπικά είμαι βέβαιος , ότι οι Σαλβίνι και Ντι Μάιο θα έχουν την μοίρα των Τσίπρα / Καμένου. Θα κάνουν μαγκιές για μερικές εβδομάδες και μετά θα φάνε χώμα .Και έτσι να γίνει, το Ευρώ θα κλονισθεί. Και να ήταν μόνο αυτό!
Η κατάσταση στον Νότο της Ένωσης είναι δραματική.
Ο Ραχόι έπεσε, όλη η Ιβηρική χερσόνησος είναι πλέον στα χέρια της Σοσιαλδημοκρατίας , που εκεί εξαρτάται από την Αριστερά. Η Ιταλία πάει για τ´ ανάθεμα. Ο Μακρόν ακολουθεί μεν μια συνεπή Δεξιά πολιτική, στερείται όμως ενός Λαϊκού Κόμματος, που θα τον στηρίξει στην κοινωνία. Τα Συνδικάτα θα τον γονατίσουν .Τούτο θα οδηγήσει νομοτελειακά στην δημιουργία ενός σκληρού πυρήνος, νομισματικού και πολιτικού, στην Ένωση .Η ανάδειξη της Κυβέρνησης Μητσοτάκη θα είναι μία μοναδική ευκαιρία, να τρυπώσουμε εκεί.
