Δεν έχει σημασία, πια, αυτό που σχολίασε ο Peter Spiegel των Financial Times, ότι τα μέτρα για την ελάφρυνση της εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους, που απεφάνθη το προχθεσινό Eurogroup, πόρρω απέχουν από την υπόσχεση του 2012 για μείωσή του στο 110% του ΑΕΠ μεχρι το 2022.
Για να καταλάβουμε τι εννοεί, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε, ότι σήμερα είναι στο 180%!
Δεν έχει σημασία πια ακόμη κι αυτό που σχολίασε η Νέα Δημοκρατία, ότι δηλαδή όλα αυτά θα γινόντουσαν και πριν τέσσερα χρόνια, χωρίς τρίτη χρεοκοπία, τρίτο μνημόνιο, απώλεια από την τσέπη μας 200δις, καταβαράθρωση των συντάξεών μας κλπ κλπ. Τώρα τη φάγαμε, την πατήσαμε… (βάλτε και ό,τι άλλο θέλετε, τίποτε δεν αλλάζει).Σημασία έχει τι έρχεται πάνω μας. Για να το αντιληφθούμε αυτό, ας προσπαθήσουμε, να κατανοήσουμε δύο πράγματα:
- τι έκαναν οι άλλοι που ήταν σε μνημόνια2. τι σκέπτεται να κάνει ο κ. Τσίπρας
1.Κατ´ αρχάς με δυο κουβέντες, τι έκανε η Κυβέρνηση Σαμαρά στο δεύτερο μνημόνιο, που – ειρήσθω εν παρόδω- κλήθηκε να σηκώσει, χωρίς να έχει προκαλέσει: πέτυχε του δημοσιονομικούς στόχους, υλοποίησε πραγματικά σειρά μεταρρυθμίσεων, που πίστευε και η ίδια, απέφυγε την διάλυση του συνταξιοδοτικού (πρκλ ας συγκρίνουμε τον Ν. Κουτρουμάνη-Λοβέρδου με τον Ν. Κατρούγκαλου), αρνήθηκε τις ιδεοληψίες του ΔΝΤ (πχ για την μείωση του αφορολογήτου, την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά) και έκλεισε το μάτι στην επιχειρηματικότητα μειώνοντας συμβολικά το ΦΠΑ στην εστίαση, σαν πρόγευση του μέλλοντος. Η Κύπρος και η Πορτογαλία δείχνουν, τι θα γινόταν και στην Ελλάδα μετά το δεύτερο μνημόνιο, αν ο ελληνικός λαός δεν πίστευε τους κκ Τσίπρα και Καμμένο. Το τι έκανε ο κ. Τσίπρας το ξέρουν και οι Φράγκοι, ασχέτως που δεν το λένε. Επέτυχε τους δημοσιονομικούς στόχους μέσω Εφορίας και ΕΦΚΑ, ψήφισε όλα τα προαπαιτούμενα, βέβαιος ότι οι αριστεροί Προϊστάμενοι του Δημοσίου θα τα γράψουν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους ( βλ. Ιδιωτικοποιήσεις, επενδύσεις, διοικητικά βάρη επιχειρήσεων κλπ κλπ), μοιράζει ελεημοσύνη σε συσσίτια και άχρηστες θέσεις στο Δημόσιο και τους ΟΤΑ.
- Έστω θα πεί ο καθ´έξιν καλοπροαίρετος, το θέμα όμως είναι τι θα κάνει τώρα. Νομίζω, ότι το αποκαλυπτικότερο των προθέσεών του είναι ο συμβολισμός της γραβάτας. Όταν ο Πρωθυπουργός της Αριστεράς υπεσχέθη, ότι θα φορέσει το σύμβολο του αστικού καθωσπρεπισμού, μόλις ρυθμισθεί το χρέος, η πρώτη ανάγνωση, του τι εννοούσε, ήταν βέβαια, ότι εάν κατορθώσει κάτι τόσο σημαντικό για την πατρίδα, θα ήταν διαθετειμένος, να κάνει πιά και κάτι τόσο απεχθές γι αυτόν, όσο το γραβάτωμα. Υπήρξαν φυσικά και κάποιοι, εξαιρετικά αισιόδοξοι, που ερμήνευαν την χαρίεσσα υπόσχεση ως πρόθεση εγκατάλειψης της επαναστατικής φάσης του ΣΥΡΙΖΑ και την ωρίμανση προς την επίγειο Σοσιαλδημοκρατία. Όσοι υπήρξαν τόσο αφελείς, ελπίζω να κατανόησαν το μήνυμα, όταν ο κ. Τσίπρας πέταξε την γραβάτα με το πέρας της ομιλίας του. Ως συνήθως ο Πρωθυπουργός της Αριστεράς είναι ειλικρινής. Δεν αλλάζει. Οπότε ας ετοιμασθούμε…
ΥΓ. Το ότι ο τέως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Π. Καμένος χαρακτήρισε τον Αρχηγό της Αριστεράς τον καλύτερο Πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης δεν έχει να κάνει μόνον με το ποιόν του πολιτικού ανδρός. Εχει κυρίως, να κάνει με το ποιόν του συστήματος, που επιτρέπει τέτοιους πολιτικούς, να έχουν γίνει πολιτικοί.