Αυτήν την εποχή είναι έθιμο , παλιό και γουστόζικο, που σημειώνει την διαχρονική συνεκτικότητα των τοπικών κοινωνιών, οι «πίτες» των συλλόγων πάσης φύσεως. Επειδή σε όλες αυτές εξ ορισμού συρρέει το σύνολο σχεδόν των ενεργοποιημένων και ενδιαφερομένων για κάθε μορφή δημοκρατικής εκπροσώπησης του λαού, αυτοδιοικητικής και κοινοβουλευτικής, αλλά και επειδή η εορταστική ατμόσφαιρα δίνει και μια ευκαιρία υπαρξιακής ενδοσκόπησης, ας φαντασθούμε το εξής:
Ας πούμε πχ , ότι δεν είμαστε σε μια εκδήλωση στο οροπέδιο του Λαγκαδά ή της Αρεθούσης αλλά σε μια αντίστοιχη στην Άνω Βαυαρία ή κάπου εκεί κοντά στα ορεινά του αυστριακού Ίνσμπρουκ.
Εκεί λοιπόν θα είμασταν δίπλα σε ορεινούς όγκους, που ακόμη κι αν δεν έχουν μεγάλα κέντρα χειμερινών σπορ, έχουν ένα ανεπτυγμένο περιηγητικό τουρισμό όλο τον χρόνο. Θα είχαμε δίπλα λίμνες μαγνήτες για ιστιοπλόους και κωπηλάτες.
Καθετοποιημένες μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες, που συμμετέχουν σε μεγάλες συνεταιριστικές γαλακτοβιομηχανίες. Εκατοντάδες μεταποιητικών επιχειρήσεων, με βάση τα τοπικά προϊόντα αλλά και ωρισμένες πραγματικά υψηλής τεχνολογίας, σε συντεταγμένους χώρους.
ΕΠΑΛ και σχολές μαθητείας, που στηρίζουν με νέους εκπαιδευμένους τεχνίτες την επιχειρηματικότητα της περιοχής και στηρίζονται απ´ αυτήν.
Θα είχαμε γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, που καλύπτουν στα ιδιωτικά τους ιατρεία επί τόπου τις ανάγκες του πληθυσμού και μερικά υπερσύγχρονα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα , που όλοι αμοίβονται φυσικά αποκλειστικά από τα ασφαλιστικά ταμεία. Γηροκομεία, μονάδες ημερήσιας φύλαξης ηλικιωμένων και δομές απασχόλησης και επαγγελματικής εκπαίδευσης αναπήρων, που φυσικά και αυτές καλύπτονται από την Κοινωνική Πρόνοια.
Θα είχαμε ένα Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν ανά κεφαλήν κάτι λιγότερο από 40000€, κάτι λιγότερο δηλαδή από τον εθνικό μέσο όρο, και ανεργία γύρω στο 5% , κάτι περισσότερο δηλαδή από τον εθνικό μέσο όρο, γιατί -μη ξεχνάμε- είμαστε και σε μακρινή επαρχία.
Στα μπροστινά τραπέζια θα κάθονταν βέβαια ο Δήμαρχος ή ο μόνος υποψήφιος Δήμαρχος, που είναι και ο Πρόεδρος της τοπικής κομματικής οργάνωσης της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης ή του Αυστριακού Λαϊκού Κόμματος, πιθανώς ο Πρόεδρος της Νομαρχιακής, που είναι και ο Πρωθυπουργός της Βαυαρίας ή του Τιρόλου και σίγουρα ο ομοσπονδιακός βουλευτής ή μοναδικός υποψήφιος βουλευτής, που εκλέγεται ή διεκδικεί την αντίστοιχη μονοεδρική περιφέρεια της περιοχής. Αυτοί βέβαια μετά τις επισημότητες, θα τραβηχτούν στα πίσω τραπέζια, να πιούν και καμμιά μπύρα με τους κολλητούς τους, με τους οποίους μεγαλώσαν μαζί, πήγαν στα ίδια σχολεία, είναι και γείτονες.Οι οποίοι φυσικά και τους επέλεξαν και εκλέγουν, γιατί τους ξέρουν από παιδιά και τους εμπιστεύονται την τύχη και προκοπή του τόπου.
Αυτά θα συνέβαιναν και εδώ, αν είμασταν πραγματική Ευρώπη. Φαντασιώσεις βέβαια, αλλά άσχημα θα ήταν, να τα είχαμε κατα νουν;